24 Çarşamba Ara 2008
Posted in Şiirler
Mitoloji
Sözlerimi kaybettim ben,
Kelimeler okyanusunda yalnız bir adam,
Kayıp bir bedevi,
Bir ruh, yolu olmayan,
Evrenin karanlığında…
Yıldızlara sorduğumda kimim ben,
Güneşmiş babam aymış ebem,
Bir tanrı imişim küçükken.
Sonra büyümüşüm,
Adam oluvermişim aniden…
Bahadır İçel – Aralık 2008
21 Pazar Ara 2008
Posted in inceleme
Etiketler
Stargate SG-1, Stargate Atlantis
1997 yılında yayınlanmaya başlayıp on sezon boyunca yayınlanarak büyük bir başarıya imza atan bilimkurgu dizisi ne yazık ki ülkemizdeki birkaç kez TGRT ve TRT’de yayınlanma girişimine rağmen başarılı olamadı. 1994 tarihli aynı isimli filmden uyarlanan Stargate SG1, ortaya attığı teorilerle sarsıcı bir etki yaratarak bilimkurgu hayranı bir kitleyi ekrana kilitlemeyi başarmıştı. Eski Mısır Tanrıları gibi efsanelerde geçen tanrıların aslında uzaylılar olduğunu ve Yıldız Geçidi adı verilen bir aletle gezegenler arasında yolculuklar yapılabildiğini keşfeden Amerika ordusunun, bir grup asker ve araştırmacıdan oluşan Stargate 1 ekibinin maceralarını anlatan bilimkurgu dizisi 2004 yılında suyla kaplı bir gezegende Atlantis’i keşfetmesiyle Stargate Atlantis adlı ikinci bir kardeş diziye kavuşmuştu. 2007 yılında Stargate sona erdi ancak bu ilk dizideki birkaç karakter Stargate Atlantis’e taşınarak maceralarına devam ettiler.
Dizinin en büyük artıları; bir zamanlar MacGayver’ı canlandırmış Richard Dean Anderson başrol olmasının yanı sıra 10 sezon boyunca iki yüzü geçkin bölümde her türlü bilimkurgu fantezisini ekrana yansıtmayı başarmış olmasıdır.
Not: Stargate Atlantis dizisindeki Doktor Carson Beckett karakteri bence dizi tarihinin en orijinal ve sevimli karakterlerindendir, belirtmeden geçmeyim dedim.
09 Salı Ara 2008
Posted in Şiirler
Etiketler
Tanrıça
Orada duruyor bir kristal kafatası,
Etle kanla dolu dudakları.
Bir öpücüğe bitiriyor hayatları,
Terle, alla dolu yanakları.
Bazı kızlar ulaşılamaz…
Bahadır İçel – Mayıs 2007
04 Perşembe Ara 2008
Posted in Günlük
Etiketler
Öp ve Anlat
Son zamanlarda insanlardan uzak ve özgüveni yitik hissediyorum kendimi. Ülkeye hakim olan kriz paranoyasının yansıması olsa gerek, herkes yeni bir şeyler yapmaktan ve risk almaktan korkuyorlar. Bu da hayal gücünden tutun da umutlara, heveslere kadar ne kadar çok şeyi gölgeliyor tahmin bile edemezsiniz. Oturup bir kaç dakika düşünün. Emperyal korkuların gölgelediği bağımlı hayatlarımızda yarına dair nelerden vazgeçtiğinizi, nelerden vazgeçmek zorunda kaldığınızı düşünün. Bunun sebeplerini, çocukken inandığımız hayallerin yerlerini doldurduğumuz, topluma sunulan hazır paketlerden oluşmuş yapay umutları düşünün…
Karamsar olmak değildi amacım inanın. Ancak bu günlerde çok iyimser değilim, olamıyorum. Bu gibi zamanlarda en iyi yaptığım şeyi dışarı bakmak yerine kendi içime, derinliklerime bakmayı seviyorum ve kendime dair saplantılarımı keşfediyorum. İlk defa geçenlerde sadistçe zevklerim olduğunu kabullendim. Ancak hiç de zararlı bir şey değil bahsettiğim. Hepimizde birazcık olan şu minik sadistliklerden. Mesela çok uyanık geçinen insanların diğer insanları ve toplum için konulmuş kuralları hiçe sayarak bir işe girip bu işten olduğundan daha zararlı çıkmasından acayip keyif aldığımı fark ettim. Mutlaka hepimizin başında gelmiştir bu gibi durumlar. Bir kuyruktasınızdır (fatura, alışveriş, sinema…), biri yerini beğenmeyip aradan önlere kaynamak ister ama bir yetkili onu azarlayıp ta en arkaya gönderir. O insan orada kendini epey bir kötü hissederken ben bundan hoşlandığımı fark ettim. İnsanlar çoğu zaman nezaket kurallarının bir ananeler tortusundan ibaret olduğunu düşünürler oysa sıra örneğinde olduğu gibi buradaki uyanık geçinen insanın yaptığı diğerlerinin hakkını yemeye çalışmaktır, bu basit bir hareket gibi görülebilir ama zaten büyük kötülükler küçüklerinin toplamından ibaret değil de nedir ki? Ya da bu küçük kötülükler bizi büyüklere götürmez mi? Etik açılımlara giremeyecek kadar umursamaz hissediyorum kendimi, kusura bakmayın bu soruları düşünmek için sizi kendinizle baş başa bırakacağım.
Hım bakıyorum da ilk paragrafta bir toplum sistemini eleştirirken ikinci paragrafta da toplumsal yapı için ilişkisel kuralların önemine değinmişim. Daldan dala uçmadan ve kendi buhranlarımın takıntılı hezeyanlarına sizi sürüklemeden son bir öneri ile yazımı sonlandırayım. Bu aralar Alain De Botton’un Öp ve Anlat (Kiss and Tell) adlı kitabını okuyorum. Alain De Botton’u, Felsefenin Tesellisi kitabının yazarı olarak belirtirsem belki hatırlarsınız.
“Öp ve Anlat” adlı kitabında ise sıradan bir insan olan sevgilisinin biyografisiyle bizi şaşırtıyor. Bilirsiniz biyografiler ünlü insanlar üzerine yazılır oysa De Botton aynayı ters tutarak sıradan bir insanın basit hayatından bize sıcacık bir kitap çıkarmış ve aralarda da bir biyografinin nasıl yazılması gerektiği üzerine bize iyiden iyiye bir ders vermiş. Biyografi sevenlerin eğlenceli zaman geçirmek ve büyük beklentiler, derinlikli bilgiler beklemeden okumak için tercih edebilecekleri hoş bir kitap “Öp ve Anlat.”
Aralık 2008 – (Bu yılın da bitmesine çok az kaldı…)
03 Çarşamba Ara 2008
Posted in inceleme
Etiketler
MacGyver
İşte bir dönem için akan suları durduran bir dizi… MacGyver, bir tane İsviçre Ordu Çakısı ve bir yığın vida ve tencere ile helikopter yapabilecek kadar yetenekli bir teknisyen. Kısıtlı kaynaklarla inanılması zor pratik sonuçlara ulaşmayı başaran yetenekli bir gizli ajan MacGyver. Ayrıca sessiz, efendi ve yakışıklı oluşu da ona daha büyük bir artı katıyor. Dünyaya zarar vermek isteyen kötü adamlar bu adamı ve bu adamın zekasını küçük görmenin sonucunu büyük acılarla ödüyorlar. Silaha gerek duymadan, günlük objelerle müthiş icatlar yapan bu sevimli karakteri ve maceralarını bize kazandıran özel kanal mecramız bildiğim kadarıyla Amerika’da yayınlanan yedi sezonun tamamını ülkemize getirmedi. Yani izlemediğimiz daha bir yığın macerası var.
1985 yılında başlayıp 1992 yılında yayın hayatına veda eden MacGyver, başrol oyuncusu Richard Dean Anderson’u o kadar zengin etti ki, başı dönmüş olacak daha sonra kendisini Stargate dizisinin yapımcılığını üstlenmiş ve başrolünde oynuyor olarak göreceğiz ve her nedense MacGyver gibi gerçekçi bir adamın, uzaylı poposu tekmelerken görünmesi karizmasını birazcık çizdiriyor olacak…
