Etiketler
Biz yazarların da elinden bir şey gelir…
Yoğun bir duygu (gaz da olabilir) bulutu altında yazıldığı için tüm acemiliği ile huzurunuzda naçizane şiirim, tüm direnişçi dostlarıma;
Diren
Ağaçların gölgesinde
Yediğin ilk kurşun ben miyim?
Yoksa yüreğinden kan gelirken,
Sokaklara yazılan sen miyim?
Bak ölüyor çocuklar,
Sokağın sahipleri…
Sahipsiz kalıyor,
Ülkemin caddeleri…
Bir park düşlüyorum, bir ağaç,
Bir orman ki bir millete derman…
Sonra çıkıyorum sokağa,
Taksim’e, Beyoğlu’na…
Ölü bir köpek yavrusu görüyorum,
Bir de yavrularını doğuramadan ölmüş bir kedi…
Nasıl başladı bu hasetlik,
Bilmiyorum ama nasıl bitecek belli…
Diren, diren, diren,
Utansın sana bu direnci yediren…
Bahadır İÇEL – 5.6.13
Gezi parkında direnen tüm dostlara ithafen…
