Sana yalnızlık adını verdim,
Çünkü yalnızlıktan başka bir şeyim olmadı senden evvel…
Sen, zor günlerimde bana verilmiş bir mükafat,
Ben, arsız bir çalıkuşu sesim çıktığında ötüp kanatlanan…
Bir yasemin kokusu özlemle dolu,
Bir garip sızı gözyaşlarında saklanan…
Sen, kanadığında yarama bağlanan kabuk,
Ben, duyguların unutulmuş bir gölgesi,
Bir esinti denizin kokusunu taşıyan,
Bir çocuk oyunundaki ebe…
Sen, bir bebek gözleri kapalı, elleri yumulu,
Ben, bir doğum sancısı yarınlarımız için,
Bir acılar hasadından damıtılmış sert bir içki,
Bir kayıplar korosu maestrosu,
Bir yalnız adam,
Bir zamanlar yalnız adam…
Ağustos 2007 – Bir Özlem Ağıtı
